Spowiedź św. to spotkanie z miłosiernym Bogiem, który chce przebaczyć, bo kocha każdego człowieka jak Ojciec. W konfesjonale możemy na nowo odzyskać pokój wewnętrzny serca i zacząć coś od nowa.
„Nawracajcie się i wierzcie Ewangelii (Mk 1,15) – to wezwanie do pokuty, które już rozbrzmiewało w ustach proroków Starego Testamentu, przez nawoływanie Jana Chrzciciela przygotowało serca ludzi na nadejście królestwa Bożego. Jezus zaś nie tylko wzywał ludzi do pokuty, aby porzucili grzechy i z całego serca nawrócili się do Boga, lecz także przyjmując grzeszników, pojednał ich z Ojcem.
Piotr, któremu Chrystus powiedział: Tobie dam klucze królestwa niebieskiego, cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie (Mt 16,19), posłuszny poleceniu Pana, w dniu Pięćdziesiątnicy głosił odpuszczenie grzechów przez chrzest: Nawróćcie się i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych (Dz 2,38). (…) Ponadto, nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus, powierzając swoim Apostołom oraz ich następcom władzę odpuszczania grzechów, ustanowił w swoim Kościele sakrament pokuty, aby wierni, którzy po chrzcie świętym popełniają grzechy mogli pojednać się z Bogiem przez odnowienie w łasce, Kościół bowiem ma i wodę, i łzy: wodę chrztu i łzy pokuty.” (Zob. RYTUAŁ OBRZĘDY POKUTY nr 1-2)
Warunki dobrej spowiedzi
- Rachunek sumienia.
- Żal za grzechy.
- Mocne postanowienie poprawy.
- Szczera spowiedź.
- Zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu.
Modlitwa przed spowiedzią
Panie Jezu, chce Ci wyznać z całą szczerością wszystkie moje grzechy. Dlatego proszę Cię, daj mi Twego Ducha, aby oświecił moje serce i rozum, abym przypomniał sobie wszystko zło, jakiego się dopuściłem od ostatniej spowiedzi św. w moich słowach, myślach, uczynkach i zaniedbaniach. Amen.
Modlitwa po spowiedzi
Dziękuję Ci, Panie Jezu, za łaskę pojednania z Tobą. Daj mi jeszcze odwagę i moc, bym umiał przeprosić, naprawić i zadośćuczynić moim bliskim to wszystko, czym ich skrzywdziłem. Dzięki Ci, Jezu, za odpuszczenie moich grzechów. Ty wiesz, że pomimo moich upadków, kocham Cię bardzo i chcę być blisko Ciebie. Dziękuję Ci za łaskę udzieloną mi w tym sakramencie, która mnie umacnia do walki z grzechem. Amen.
Pytania i wątpliwości
- Kiedy ksiądz może odmówić rozgrzeszenia w sakramencie pokuty i pojednania?
1) Brak wewnętrznego przygotowania (tzw. dyspozycji) penitenta do przyjęcia sakramentu pokuty, tj. brak żalu za grzechy, postanowienia poprawy oraz gotowości do zadośćuczynienia. Jeśli spowiednik nie ma wątpliwości co do dyspozycji penitenta, a ten prosi o rozgrzeszenie, nie należy go odmawiać ani odkładać (KPK, kan. 980).
2) Wspólny grzech przeciwko 6. przykazaniu – jeżeli kapłan dopuścił się cudzołóstwa, nie ma prawa rozgrzeszyć osoby, z którą ów grzech popełnił. Zakaz ten obowiązuje pod groźbą ekskomuniki (KPK 1378). Wyjątek stanowi niebezpieczeństwo śmierci: Rozgrzeszenie wspólnika w grzechu przeciw szóstemu przykazaniu Dekalogu jest nieważne, poza niebezpieczeństwem śmierci. (KPK, kan. 977)
3) Grzechy powodujące ekskomunikę i interdykt: Osoby, na które nałożono interdykt bądź ekskomunikę, mogą być rozgrzeszone wyłącznie przez kapłanów, którzy posiadają stosowne upoważnienie (np. od biskupów diecezjalnych zależy, którzy kapłani spowiadający na ich terenie mogą uwalniać od ekskomuniki nałożonej za przerwanie ciąży). Wymóg upoważnienia nie dotyczy tzw. przypadków naglących. Jednym z nich jest niebezpieczeństwo śmierci – w sytuacji zagrożenia życia każdy kapłan może udzielić ważnego rozgrzeszenia, także z ekskomuniki i interdyktu (KPK 976).
Comments are closed